Dag 4
09 November 2012 | India, Bīkāner
8 nov
Het is zes uur en de wekker rammelt ons het bed weer uit. Het opstaan wordt steeds vroeger. Buiten is het ook alweer levendig.
Na het nuttigen van een reperterend basic breakfast gaan we Nawalgarh verlaten en rijden richting Bikaner. Samen met Jodhpur en Jaisalmer was Bikaner een van de drie grote woestijnkoninkrijken van Radjastan. Net als de andere was de staat welvarend dankzij zijn strategische ligging op de handelsroute over land naar Centraal Azië en China. Bikaner werd in 1486 gesticht door Rao Bika.
De rit naar deze plaats zal ongeveer vijf uur ( 272 km) in beslag nemen. Deze gaat door een woestijngedeelte en het wegdek is hier voor een groot gedeelte slecht. Zo af en toe worden we door elkaar geschud of uit onze busstoelen gelanceerd. Tijdens de rit blokkeert een omgevallen vrachtwagen met als lading zakken cement voor een groot gedeelte de weg. De bus kon er gelukkig nog omheen om de weg te vervolgen. Op deze rit is er verder weinig fascinerends te zien. Tijd voor een boekje of effe bijkletsen met de andere bustouristen. Na een kleine koffie-/plasstop arriveren we rond half een bij hotel Maharaja Ganga Mahal Voor diegene die nog willen lunchen hebben hiervoor nog een uurtje want half twee vertrekken we voor een bezichtiging van het Junagarh Fort. Het fort werd tussen 1587 en 1593 gebouwd door Rai Singh, de derde vorst van Bikaner. Het wordt beschermd door een zandstenen wal van 986 meter lang, bevat 37 bastions en een slotgracht.
Na deze bezichtiging gaan we nog even richting de oude stad. Hoe dichter we bij de stad komen hoe drukker het wordt. Het begint weer op Delhi taferelen te lijken. Er is geen mogelijkheid om even rond te kijken, want voor je het weet loop je tegen een auto, brommer, tuc-tuc, kameel, mensjes of die heilige koe op. Wat hebben die beesten een leven zeg. Ze laten zich op een willekeurige plek neer ploffen, of het midden op de weg is of op een andere ongewenste plaats, als je heilig bent mag alles en niemand die je wat doet. We gaan naar het treinstation. Simon wil daar even een kijkje nemen. De kortste weg is gewoon over het spoor lopen. Meerdere mensen doen dat, dus wij ook. Op het perron lopen kleine kindjes te bedelen en een jonge knul wil nog even met mij op de foto. Ik voel me vereerd. Hij vraagt mijn naam. Wanneer ik zeg dat ik Rina heet, roept hij dat zijn zus ook zo heet. Jaja.......... en zijn broer heet zeker Simon! We hebben op het station veel bekijks. Het lijkt wel of we van mars komen. Wie kijkt nu naar wie? Wanner de trein vertrekt zie ik deze zo in de richting van de mierenhoop van mensen rijden. De spoorwegovergangen zijn hier niet zo als bij ons. Met een schel getoeter (ook die toetert al) probeert de machinist de mensen van het spoor te krijgen. Als je het zelf niet gezien hebt dan kan je deze situatie bijna niet op papier zetten, maar dat dit niet een veilige situatie is, is duidelijk.
We hebben besloten om vanavond in het plaatsje zelf een restaurantje te gaan zoeken. Als tip kregen we restaurant Amber. Na veel navraag bij de locale bevolking die bijzonder vriendelijk is komen we bij het restaurant. Het lijkt wel of Amber zijn deuren heeft gesloten. Het ziet er allemaal kil en koud uit.Toch is de deur open en gaan we naar binnen. Het wordt hier niet romantisch dineren. De lichten en de aircovinnen worden aangedaan. We brengen hier het leven wel op gang. Op de menu kaart staat alleen maar vegetarische gerechten en de bediening is niet enthousiast. We kijken elkaar aan en besluiten toch maar een andere plek te zoeken. Het hotel. Om de terugweg te vinden is de hulp van de stadsbewoners weer welkom. We gaan meteen richting restaurant en vragen of we wat kunnen eten. Ook deze bediende is niet erg enthousiast. We bestellen maar we krijgen het niet. Het diner begint pas om 7 uur. Niet bij stil gestaan. Had dat meteen gezegd. Dan maar een snackje. Dit is voldoende om de nacht door te komen.
S'avonds hebben we nog wat gelezen en zijn vroeg gaan slapen. Morgen moeten we weer vroeg op.
P.s
De foto's krijgen jullie nog wel een keer te zien. Het inladen lukt hier niet
Het is zes uur en de wekker rammelt ons het bed weer uit. Het opstaan wordt steeds vroeger. Buiten is het ook alweer levendig.
Na het nuttigen van een reperterend basic breakfast gaan we Nawalgarh verlaten en rijden richting Bikaner. Samen met Jodhpur en Jaisalmer was Bikaner een van de drie grote woestijnkoninkrijken van Radjastan. Net als de andere was de staat welvarend dankzij zijn strategische ligging op de handelsroute over land naar Centraal Azië en China. Bikaner werd in 1486 gesticht door Rao Bika.
De rit naar deze plaats zal ongeveer vijf uur ( 272 km) in beslag nemen. Deze gaat door een woestijngedeelte en het wegdek is hier voor een groot gedeelte slecht. Zo af en toe worden we door elkaar geschud of uit onze busstoelen gelanceerd. Tijdens de rit blokkeert een omgevallen vrachtwagen met als lading zakken cement voor een groot gedeelte de weg. De bus kon er gelukkig nog omheen om de weg te vervolgen. Op deze rit is er verder weinig fascinerends te zien. Tijd voor een boekje of effe bijkletsen met de andere bustouristen. Na een kleine koffie-/plasstop arriveren we rond half een bij hotel Maharaja Ganga Mahal Voor diegene die nog willen lunchen hebben hiervoor nog een uurtje want half twee vertrekken we voor een bezichtiging van het Junagarh Fort. Het fort werd tussen 1587 en 1593 gebouwd door Rai Singh, de derde vorst van Bikaner. Het wordt beschermd door een zandstenen wal van 986 meter lang, bevat 37 bastions en een slotgracht.
Na deze bezichtiging gaan we nog even richting de oude stad. Hoe dichter we bij de stad komen hoe drukker het wordt. Het begint weer op Delhi taferelen te lijken. Er is geen mogelijkheid om even rond te kijken, want voor je het weet loop je tegen een auto, brommer, tuc-tuc, kameel, mensjes of die heilige koe op. Wat hebben die beesten een leven zeg. Ze laten zich op een willekeurige plek neer ploffen, of het midden op de weg is of op een andere ongewenste plaats, als je heilig bent mag alles en niemand die je wat doet. We gaan naar het treinstation. Simon wil daar even een kijkje nemen. De kortste weg is gewoon over het spoor lopen. Meerdere mensen doen dat, dus wij ook. Op het perron lopen kleine kindjes te bedelen en een jonge knul wil nog even met mij op de foto. Ik voel me vereerd. Hij vraagt mijn naam. Wanneer ik zeg dat ik Rina heet, roept hij dat zijn zus ook zo heet. Jaja.......... en zijn broer heet zeker Simon! We hebben op het station veel bekijks. Het lijkt wel of we van mars komen. Wie kijkt nu naar wie? Wanner de trein vertrekt zie ik deze zo in de richting van de mierenhoop van mensen rijden. De spoorwegovergangen zijn hier niet zo als bij ons. Met een schel getoeter (ook die toetert al) probeert de machinist de mensen van het spoor te krijgen. Als je het zelf niet gezien hebt dan kan je deze situatie bijna niet op papier zetten, maar dat dit niet een veilige situatie is, is duidelijk.
We hebben besloten om vanavond in het plaatsje zelf een restaurantje te gaan zoeken. Als tip kregen we restaurant Amber. Na veel navraag bij de locale bevolking die bijzonder vriendelijk is komen we bij het restaurant. Het lijkt wel of Amber zijn deuren heeft gesloten. Het ziet er allemaal kil en koud uit.Toch is de deur open en gaan we naar binnen. Het wordt hier niet romantisch dineren. De lichten en de aircovinnen worden aangedaan. We brengen hier het leven wel op gang. Op de menu kaart staat alleen maar vegetarische gerechten en de bediening is niet enthousiast. We kijken elkaar aan en besluiten toch maar een andere plek te zoeken. Het hotel. Om de terugweg te vinden is de hulp van de stadsbewoners weer welkom. We gaan meteen richting restaurant en vragen of we wat kunnen eten. Ook deze bediende is niet erg enthousiast. We bestellen maar we krijgen het niet. Het diner begint pas om 7 uur. Niet bij stil gestaan. Had dat meteen gezegd. Dan maar een snackje. Dit is voldoende om de nacht door te komen.
S'avonds hebben we nog wat gelezen en zijn vroeg gaan slapen. Morgen moeten we weer vroeg op.
P.s
De foto's krijgen jullie nog wel een keer te zien. Het inladen lukt hier niet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
