Dag 15

19 nov

Het is weer travelday. 7 uur opstaan. 8 uur vertrek. Ondanks dat ik me een stuk beter maar nog wel slap voel, lijkt het me verstandig om nog even met het bananen/koekje ontbijt door te gaan, maar het komt me wel bijna de neus uit.
We reizen via Bharatpur en Fatehpur Sikri naar Agra. De afstand naar Agra is ongeveer 226 kilometer.
In Bharatpur bezoeken we het Keoladeo Ghana Nationaal Park. Dit is het belangrijkste vogelreservaat van Azië, waar je met een beetje geluk de zeldzame Siberische kraanvogel ziet vliegen. De maharadja heeft hier vroeger een irrigatiesysteem aangelegd om overwinterende vogels te lokken en er op te jagen.
De mannetjes van de fietsriksja staan ons al op te wachten. Ik weet niet of ze zo blij met ons zijn want die zware Hollanders vervoeren in zo'n riksja valt niet mee. Het levert in ieder geval wel weer inkomsten op en daar doen ze het voor.
De vogeltour duurt een uurtje. Volgens de mannetjes is dat veel te kort. Drie of vier uur was beter geweest. Voor wie? Voor ons of voor hunzelf. Maar ja er is nu eenmaal niet meer tijd.
De fietsertjes hebben behoorlijke de vaart erin. Het uurtje betekent snel een half uurtje heen en net zo snel hetzelfde halfuurtje weer terug. Hoe groot is de kans dat we op deze manier die zeldzame vogel te zien krijgen, want door de snelheid heb ik het idee dat ze deze nooit zo snel kunnen spotten, en wanneer er een stuk of zeven van die riksja's over dat asfalt rollen, zal deze vogel zich zeker niet laten zien. Het is hier in het park verder heerlijk rustig. Geen claxon geluiden. Heeeeeeerlijk......Dat is even volop genieten.
Ons fietsertje gaat full speed. Het is een miniatuurmannetje wat absoluut geen last heeft van overtollig vet. Door dat vele fietsen heeft dat ook geen schijn van kans. We worden gewezen op een in de verte staande antilope. Hij is wel scherp maar heeft blijkbaar dit formaat wat sneller in het vizier dan vogels. En daar zijn we hier toch voor? In zijn gebrekkige Engels met accent vertelt hij ons nog wat over het park maar het is soms een beetje gissen wat hij nu bedoeld. Voor we hetzelfde stuk weer terug fietsen krijgen we op de valreep nog een groep ooievaars met jongen te zien. Is de rit niet voor niets geweest. Op de terugweg wordt zijn verhaaltje wat persoonlijker. Met het zweet op zijn voorhoofd, want de fietsroute is een beetje hellend, vertelt hij ons dat hij getrouwd is en vier kinderen heeft. Twee jongens en twee meisjes en wil graag een gezin met acht kinderen. Nou.....dat is nog al wat. Hij is zeker moslim. Een groot gezin hebben is net zo hard werken als het fietsen bij de heuvel op met een paar Hollanders in je fietskar. Daar krijgt hij al zweet van op het voorhoofd. Hoe zal dat gaan als hij een gezin met acht kinderen heeft?
Volgens mij is ons mannetje blij dat we hier maar een uur zijn en niet langer, want hij is aan het eind van de rit helemaal uitgeblust. Bij het vertrek zwaait hij nog even. Daag zware Hollanders.
We gaan richting Fatehpur Sikri. Daar brengen we een bezoek aan de verlaten stad. De paleizen en de Grote Moskee (Jama Masjid) zijn nog in erg goede staat. We kijken hier wat rond en maken weer wat foto's. Bij de moskee aangekomen, lopen er weer volop van die kleine verkoopknaapjes die van geen ophouden weten. Ze willen van alles aan mij kwijt, maar ik houd voet bij stuk "N O NOooo". Wanneer ik dit ook bij een ander aanhoudertje aan het verstand peuter, blijft hij achter mij aanlopen en herhaalt steeds "N O NOooo N O NOooo N O NOooo". Ga zo door ventje. Je leert het wel voordat je groot bent.
Binnen in de moskee, is de witte marmeren tombe van Salim Chishti. Vrouwen binden hier touwtjes aan marmeren schermen in de hoop dat hun kinderwens wordt vervult. Voor het betreden van deze tombe krijgen we eerst een plastic netmutsje op. Het staat werkelijk prachtig. Op de terugweg naar de shuttle bus, die ons naar het parkeerterrein brengt moeten we eerst weer door die muur van verkoopknaapjes. Ik kijk ze niet aan en loop nietszeggend door. Ik hoor opeens achter me "N O NOooo". Ja daar istie weer. Mijn grote kleine vriend. Hij probeert toch nog iets aan mij te slijten. Goed blijven oefenen jochie " N O NOooo".
We gaan nu richting Agra.
Rond het begin van de jaartelling werd er al over de stad gesproken. Het werd destijds Agrabana genoemd. De stichter van het historische Agra is Sikander Lodi. Hij liet de stad in 1501 bouwen en riep het uit tot hoofdstad van het sultenaat van Delhi. Na de val van het sultanaat in 1526 kwam de stad in handen van de mogols.
De verwachtte aankomsttijd in hotel Mahalaiya Dasaprakash zal rond zes uur zijn. We nemen afscheid van onze busboy's, want vandaag was het de laatste lange busrit in onze vakantie. Knap staaltje werk geleverd guy's.
Morgen staat de Taj Mahal op het programma en dat wordt vroeg opstaan, want deze is het mooist bij zonsopgang.