Dag 12

16 nov

Vandaag gaan we naar de ommuurde stad Bundi. Een plek waar nog maar weinig toeristen komen. Het is een klein stukje ongerept India. Bundi staat voornamelijk bekend als de stad van de bronnen, vanwege de vele waterputten die er zijn.
Het is na een paar luierdagen weer uit met de pret 7 uur opstaan en 8 uur vertrekken. We rijden vandaag over 250 kilometers asfalt waarvan het laatste gedeelte bijzonder slecht zal zijn. De reistijd is ongeveer 6 uur. We bereiden er ons geestelijk op voor. We hebben maar een tussenstop. Wel weinig maar oké!
Onderweg komen we nog een paar dappere fietsers tegen. Op de fiets en in het oranje! Dat moeten wel Hollanders zijn. Wij zwaaien ze even moed in en hobbelen verder. Ja onze reisbegeleidster heeft niets teveel gezegd. Het laatste stuk worden we redelijk door elkaar gehusseld. De reistijd valt gelukkig weer mee en komen we rond half een aan. Volgens mij zegt ze bewust een langere reistijd, dan valt het altijd mee. Slim hoor! Zo maak je vrienden.
Ook hier lukt het niet met de bus bij het hotel te komen en moeten we nog een stukje lopen. No problemen!!! Het hotel heeft maar tien kamers en niet voldoende voor onze groep, waardoor er een paar mensen in het hotel aan de overkant worden ondergebracht. Wij stellen ons vrijwillig beschikbaar. Het hotel is afgezet met metalen hekken. Het lijkt bijna een bajes. De gangdeuren zijn van hetzelfde materiaal, en die zijn goed afgesloten. Het balkon heeft een mooi uitzicht op het paleis wat op steenworp afstand staat. Een foto maken van het paleis via het balkon gaat niet lukken of je moet er geen probleem mee hebben dat je mooie foto in kleine hokjes verdeeld is. Ook hier weer de afrastering. De reden hiervoor is voor mij nog niet duidelijk maar dat zal vast nog wel komen.
Het is lunchtijd. Op de menukaart valt ons oog op de chickentoast. Even een lekkere maagvulling en dan richting stad. Wat een rust hier voor Indiase begrippen. Waar is iedereen? Het is bijna saai maar ook meteen een weldaad. Even geen hektiek. Wanneer we een stukje de straat in zijn gelopen zien we de oranje fietser die we onderweg tegen kwamen. Dat hebben ze snel gedaan. Ze lopen op ons af en het zijn inderdaad Nederlanders. Ze zijn totaal acht weken in India en fietsen rond in Radjastan. Wat een moed zeg. De vrouwelijke fietser heeft last van haar luchtwegen en heeft daarvoor een antibioticakuur gekregen. Ja wat wil je ook in dit stoffige land, en dan nog wel op de fiets!!! Ze vragen of we nog een hotel in de buurt weten en we vertellen waar ons onderkomen is. Veel succes verder. Het blijft verrassend rustig. Heerlijk. We slenteren verder en pakken een zijstraatje. Hier is het al wat drukker maar nog niet zoals we het gewend zijn. Als we aan het eind van het straatje zijn begint de hele India hektiek. Oooookkkkeeeee. Zo kan het dus ook. Wat een tegenstelling. Het is hier een grote markt. We slenteren wat door. Ook hier zien we weer een paar fietsers. India fietsland? Deze mensen hebben het beter voor elkaar. Ze hebben namelijk een tandem. En niet zomaar een. Het voorste stuk is namelijk een ligfiets en het tweede stuk heeft een gewone zit. Een eindje verderop stoppen ze en de vrouwelijke fietser komt naar ons toe. Het is een Française die een beetje Engels spreekt. Ook zij vraagt naar een slaapplaats. Zij krijgen hetzelfde advies (goede reclame voor het hotel). Op de achterkant van de fiets staat Worldtour. Het wordt steeds gekker. We laten de hektiek achter ons en duiken de rustige straatjes weer in. Het slenteren is soms wel vermoeiend en we settelen ons even op de krukjes voor een winkeltje. Deze heeft munten in de aanbieding en Simon heeft wel interesse. De verkoper laat dingen zien wat voor Simon niet interessant is, maar hoe langer hij bezig is hoe langer wij kunnen rusten (haha). Na een tijdje begrijpt hij wat Simon verzamelt en haalt hij alles uit de kast of eigenlijk uit de kluis om wat te verkopen. Het lukt hem. Wanneer we willen vertrekken zegt hij dat we nog even moeten blijven zitten want thuis heeft hij nog wat liggen wat hij ons wil laten zien. Drie minuutjes graag. Jahoor wij gaan wel weer zitten. Het zit hier goed maar een drankje ontbreekt nog (haha). Hij komt terug met een hele collectie munten. Na een goede deal stappen we toch maar weer op. We nemen even wat chipssnacks mee en wat water en gaan weer richting hotel. Hier aangekomen zien we nut van de afrastering. Er zijn hier namelijk allemaal apen die ze buiten het hotel willen houden. Die beesten zijn zo rap dat je snel door de deur moet, want anders zijn ze binnen voor je het weet.
We gaan niet te laat in hotel te dineren (nou ja dineren? Eten en wegwezen). Ik heb nog niet veel trek maar Simon wel. Het eten wordt in een wat vreemde volgorde opgediend en het restaurant ziet er niet gezellig uit. Dus nog even gezellig nazitten gaat 'm niet worden. Het eten smaakt overigens prima. Eenmaal aangekomen op de kamer begint mijn maag wat tegen te sputteren. Namate de avond vordert begint de kermis. Ik wordt als een dweil uitgeknepen en voel me ook meteen een dweil. Dat wordt nog een onrustig nachtje.