Alice Springs

13 t/m 21 oktober 2018

Vandaag verlaten we Adelaide en gaan met de Ghan verder. Een rit van 24 uur richting Alice springs. Dat wordt een nightsleep in de trein. Het station is op loopafstand van ons hotel.......dat is mooi.............dachten we........nu blijkt dat dit niet het station is waar de Ghan vertrekt. Haha.......zie je het al voor je....zitten jut en jul op het perron te wachten op de Ghan........komt ie nie.....Dat zou dan de tweede keer zijn dat we de boot (trein) missen. Als dat zo zou zijn, dan pakten we de eerste de beste Cathy....... richting Holland.....haha. De trein vertrekt rond kwart over twaalf. We zijn mooi op tijd om in te checken en nog een ontbijtje te scoren. Wat een trein die Ghan. Het vehikel is 920 meter lang. Heeft 38 wagons en twee locomotieven.Terwijl we ons settelen in ons hutje wordt er omgeroepen dat we vertraging hebben.........huh........er moet een wagon vervangen worden...........vliegtuig vervangen.....wagon vervangen....whats happening in deze Australië reis. Hut J9 bestaat uit twee bedden (stapelbedden) en een eigen douche en toilet.....das lekker. Wat je allemaal niet in een klein vertrek kan hebben. Om even de omvang van het sanitair te beschrijven......je kan in één beweging toiletteren, douchen en tandenpoetsen tegelijk.......haha. Het ziet er allemaal keurig uit. Dat hebben we met slaaptreinen in andere landen wel anders meegemaakt. Tijdens lunch en diner delen we ons tafeltje met mede railawayers die hun verhalen delen met wat ze wel en niet hebben meegemaakt. Het eten smaakt uitstekend. Ik heb respect voor de bediening die tijdens het schudden van de trein er voor moet zorgen dat de borden gevuld op tafel komen.....ik zie het al voor me.
Bedtijd.....het bed ligt prima....maar die trein wiebelt zo......haha....kedeng kedeng.....kedeng kedeng ....huhuuuuuh. Dat zou eigenlijk de nachtrust moeten bevorderen, maar helaas.....het werkt averechts. Het ochtendprogramma ziet er als volgt uit. Half zes worden we gewekt om in Marla de zonsopgang te zien.....pfff.....waren we net in slaap gevallen omdat de trein stil stond. Toen we vertrokken uit Adelaide regende het en tijdens de reis zag het weer er ook niet bijzonder uit........ dus hopen we dat die koperen bol zich dan van de goede kant laat zien. De Ghan bemanning heeft buiten een gezellig sfeertje gecreëerd met kampvuurtjes en lantaarntjes op de picknicktafels met daarbij een ontbijtje.....en nu maar wachten. De lucht is cloudy...........mmmmmm.......maar het wachten wordt beloond.........yeeee.......prachtig. Tijdens het wachten komt een vrouw naar ons toe en vraagt......do you live there?......ze wijst naar Simon zijn fleece jack met de Friese vlag er op..........yes........I have been born in Snits (Sneek) en we gaan in het Fries verder............de wereld is groot maar toch ook weer heel erg klein. Ze woont in Canada en traveling also in Australië..........bijzonder. We treinen weer verder. De verwachte aankomsttijd voor Alice springs is rond 13:30 en de temperatuur is er.......32 graden.....pff.
We verlaten de Ghan na een mooie 24 uurs trip.........en jaaaaaa......het is warm. We wachten op de koffers en de bus die ons richting hotel brengt staat in de startblokken. Wat zou het lekker zijn......een bed dat niet schudt.......mmmmm......haha. Ons optrekje ziet er weer goed uit.....het is een upgrade.....huh......waar hebben we dat aan verdiend..........
compensatie van de Ghan? Om even de omvang van deze hut te omschrijven........laat de hele familie en vrienden club maar komen. Het is vroeg opstaan morgen en er zit niet zoveel geluid meer in ons, dus maken we snel gebruik van het heerlijke bed.
Volgende dag: 6:40 worden we opgehaald....hoezo vakantie? Na het scoren van een ontbijtje begint onze busrit naar het Uluru-avontuur. De chauffeur vertelt tijdens de rit dat we de Ghanrit beter van Alice Springs naar Darwin hadden kunnen nemen.......daar liggen namelijk allemaal nieuwe rails.......kan je beter slapen......pfff......hadden we dat geweten. Ik hoop dat hij wat leukers te vertellen heeft onderweg.Tijdens de tour lag er een beest levenloos op de weg. Volgens hem was dat geen kangoeroe..........huh...........dat zijn toch de meest voorkomende dieren die levenloos op of naast de weg liggen? Dit was volgens hem een wasoeroe............... (afkorting van -was een kangoeroe-)...........haha. Ik.rij.de.bus.meneer geeft nog een gouden tip......kiektoestellen in de aanslag te houden......onderweg krijgen we namelijk een zeer bijzondere boom te zien die in deze tijd van het jaar mooi in bloei staat. Het is een rubberboom......iedereen zit er klaar voor ......blijkt het een boom te zijn waar ze allemaal oude autobanden in hebben gehangen.........mmmmmmm......grapjas.....zulke geintjes ga je als buschauffeur denk ik maken als je alleen maar.recht.door.rijden.ritjes maakt. Er waren voor hem ook maar twee spannende momenten tijdens deze rit.......twee keer af slaan.....bij de benzine pomp en het hotel........haha....ja dat snap ik....Tijdens de rit rijden we over een vrij dure brug(je). Deze heeft het luttele bedrag van 12 miljoen dollar gekost. Deze brug gaat over de treinlijn van de Ghan. Twee keer per week komt dit vehikel een keer langs....toen nog de overweg.....en heeft een minuut nodig om deze te passeren. Tijdens dit passeren hebben per week ongeveer twaalf auto’s er last van..........dus...........tijd voor een brug............en dan ook maar meteen een hele dure brug.....dit was overigens geen geintje.......haha....alleen een duur geintje. Bij aankomst hebben we na het inchecken nog even tijd voor de lunch. Dat moet even een stevige lunch worden, want er is vanavond even geen tijd voor een warme hap. Ons eerste tocht in het red centre is de Kata Tjuta Sunset. Nou jaaaa........red....door de hevige regenval twee jaar geleden is er toch wat groen naar boven gekomen. Ook vier dagen voor onze komst heeft het aardig geregend......volgens zeggen is dit zeer bijzonder.....we hebben dus.....geluk......Daarna gaan we naar de Fields of Light...... een tip van een toerist in Sydney. Vanavond is daarvoor de enige optie.......oei........dat wordt krap. Er zit maar een half uurtje tussen de aankomst van het ene uitje en het vertrek van het andere uitje........dat wordt spannend.......uitje hoppen!!!!!!!!!! Ik wil de zon wel naar beneden trekken en de toeristen in de bus slepen. Je zal dan net zien dat alles langzamer gaat dan je wil. De sunset is prachtig, maar ons andere uitje wil ik ook niet missen.......gelukkig gered. Fields of light......jaaaaa.......je moet het gezien hebben......................een afgelegen woestijngebied (vier voetbalvelden groot) met zicht op de Uluru waar 50.000 ledlampjes op lange stengels zijn geplaatst die worden aangedreven door zonne-energie. Deze ledlampjes veranderen steeds van kleur.........super mooi. Thanks mevrouw de toerist.
De volgende dag..pfff: Het opstaan wordt steeds vroeger. Half vijf worden we opgehaald voor de sunrise bij de Uluru.......prachtig......met zo’n uitzicht weet je weer waar je het voor doet. Na de sunrise weer op naar Kata Tjuta. Er staat wat lichaamsbeweging ons te wachten. Een walk door een kloof met als eindbestemming een mooi uitzicht. Er staat een stevig windje en het is 15 graden. Deze zal volgens de weergoden tussen de middag stijgen naar 37...........gelukkig.....de thermometer blijft op 32 steken. De weg die we moeten bewandelen is verre van egaal. De tourguides noemen dat een relaxte trip. Het uitzicht is mooi, maar relaxt zou ik het niet willen noemen. Op de terugrit nog even een mooie lookout van de Kata Tjuta in zijn geheel en daarna bussen we weer richting ons paleisje.....hier hebben we namelijk ook een upgrade gekregen.....haha......ze hebben het hier goed met ons voor. Voordat we de vier/zes/achtwieler verlaten meldt onze leuke/gezellige tourguide dat we via social media even moeten laten weten wat we van deze trip vonden. Hij heet Dylan.....mocht de trip niet volgens verwachting zijn dan heet hij Bob......nou daar moet ik nog even over nadenken Bob Dylan. Even tijd voor een korte nap voordat ons volgende uitje begint. Het middagprogramma ziet er als volgt uit: bezoek aan cultureel centrum....hier krijgen we uitleg over de aboriginals....interessant....een walk bij de Uluru met eindpunt de waterhole......super mooi.....afsluiting van de dag met een bbq bij de Uluru.....heerlijk. Je moet er wat voor over hebben om er een leuke vakantie van te maken. Bij de bbq heb ik voor het eerst kangoeroe gegeten.......mmmmm....of was het toch een wasoeroe. Na een leuke dag te hebben gehad is het zoet rusten. Even weer een normaal nachtje draaien.
Volgende dag: we laten de Uluru achter ons en hebben een lange rit voor de boeg. Ons eindstation is King Canyon. Na het scoren van een ontbijtje, boodschappen doen voor de rest van de dag en het uitzwaaien van mevrouw.ik.ben.geboren.in.Snits.en.ik.achtervolg.jullie.tijdens.de.reis vertrekken we ‘s middags om half één. De verwachte aankomsttijd is rond half zes. Ons onderkomen is weer goed........yeeehh een bad........en wat een uitzicht vanuit het bad....suuupppeerr. We pakken nog even een sunset en een bbqtje mee en gaan vroeg onder de wol.
Volgende dag. Kwart voor vijf...........pffff......bed uit.........ja......vroeg.......zeg dat wel. Vandaag staat er een drie uur durende Kings Canyon walk op program. Voor we vertrekken kunnen we nog even een ontbijtje scoren. Het eerste gedeelte is even pittig.....we moeten de berg op......daarna zou het beter worden......mmmmm....we zullen zien. Wat een prachtige tocht. Het is soms even wat klimmen en klauteren, maar dan heb je ook echt een prachtig uitzicht. De reden dat deze tocht zo vroeg begint is om de warmte voor te blijven. Gelukkig staat er een lekker windje en wat nog wel het fijnste is .....er zijn weinig muggen. Er lopen wel mensen met een netje over het petje......haha........maar dat is eigenlijk niet nodig. Aan het begin van deze tocht naar het red centre hadden we de gelegenheid om zo’n je.kan.lekker.niet.bij.mij.komen.netje te kopen, maar de tip van de tourguide was..........zijn er nu niet veel muggen.........dan straks ook niet.........we kopen geen netje. De tocht in de King Canyon is werkelijk prachtig..........had ik niet willen missen. Halverwege de tocht komen we bij een plek aan waar veel huwelijksaanzoeken gedaan worden............pfffff............is ie er niet...........hij doet een andere walk. Gelukkig gaat er iemand anders voor mij door de knieën. Ohhhhhhhh........ziet dat er zo uit.........ja ik wil........nu weet ik niet of ik wat leeftijd betreft er op vooruit of achteruit ga......haha. Ik wandel verder als getrouwde vrouw door het mooi.staaltje.moeder.natuur. Mijn fototoestel maakt overuren.....dat wordt een big.fat.fotoalbum.....mmmmm. Aan het het eind van de tocht snap ik het vroege vertrek. De temperatuur stijgt al naar een hoogte wat iets minder prettig is om in te wandelen......goed geregeld boys. Terug in de bus gaat mijn prille partner zonder op of omkijken naast me zitten..........snel gewend zeker..........hij kijkt op zij en schrikt.......nog niet gewent zeker......haha. Hij gaat weer bij zijn.....eerste......vrouw zitten........hallo we are married........we moeten er beide om lachen. De wandelaars van de korte en de lange tocht komen weer samen in de bus. Simon gaat naast me zitten......getrouwd of niet getrouwd.......ik hou het maar bij deze......hahahaha. Voor we weer richting Alice springs gaan duik ik nog even in dat heerlijke.mooie.uitzicht.bad.......heeeeerrrrrllllliiiiijjjkkk na zo’n wandeling. Er staat weer een lange rit op ons te wachten. Vertrek is om half twaalf en verwachte aankomst tijd met twee tussenstops, half zeven..........pffff.........recht toe recht aan. Tijdens de reis bekijk ik nog mijn Kings Canion foto’s..........het lijkt op de foto toch anders dan wat ik heb gezien.........de sfeer, de rust, de geur en het grote geheel staat er niet op. We worden weer in het eerste hotel af gezet. Bij het inchecken staan we maar voor één nachtje in de boeken.............huh............volgens onze papieren moeten het er twee zijn.........wordt het een nachtje op straat slapen? Nu blijkt dat het hotel niet volgeboekt is want hij maakt van één nachtje gewoon twee. Geen upgrade deze keer..........hier kan de familie en vrienden club niet in. Na deze lange en intensieve dag kruipen we weer vroeg onder de wol.
Volgende ik.doe.niets.dag: eten.....swimmingpool......eten....slapen. En toch ook nog een klein stressmomentje. Nadat we terug komen van dagje zonnen kunnen we niet in onze kamer........haha....hebben we dat niet eerder meegemaakt!!....... pffff........blijkt dat de wijziging van één naar twee nachtjes wel in de computer is aangepast, maar niet in onze keycard......pfff.
We pakken de koffers al weer in voor morgen. We laten dan Alice Spring en het red/green centre achter ons en gaan richting Cairns. Kwart voor twaalf gaat onze plain.....op naar het volgende en tevens het laatste gedeelte van onze Australië reis........pfff.....wat gaat de tijd snel when you are having fun.....