Japan

Dag drie

Vandaag vervolgen we onze tour. Kwart over 8 verlaten we het Nissei hotelletje. We hebben als Nederlandse toerist volgens mij een goede indruk achter gelaten. Bij aankomst hadden ze ons gewaarschuwd om bij het douchen niet teveel condens te produceren, want anders was de kans groot dat het brandalarm die dicht bij de douche hing af zou gaan. Dit is wel iets wat ons zou kunnen gebeuren, maar gelukkig konden we met een gerust hart de sleutel inleveren.
We gaan met de bus naar Nagasaki. Hier blijven we twee dagen. De stad met een half miljoen inwoners is gelegen in een Japanse baai, van alle kanten omgeven door bergen. Gedurende een lange tijd was deze stad de enige havenstad die de communicatie met Europa mogelijk heeft gemaakt.
In 1945 sloeg een echte tragedie toe. De stad werd het slachtoffer van de atoombom. Een groot deel van de stad werd verwoest, en de explosie doodde 25 duizend mensen.
De trip duurt via de snelweg anderhalf uur. Wij nemen de sluiproute. De verwachting is dat onze aankomsttijd zo rond half vijf zal zijn. Dat is best wel lang maar we maken tijdens de rit nog verschillende stops.
Onze eerste stop is bij het pijnbomenbos Niji-no-Matsubara. Vanuit het bos maken we een wandeling over het aangrenzende zandstrand. De temperatuur is hoog, 29 graden, maar de gevoelstemperatuur ligt toch wel iets hoger. Dit komt door de luchtvochtigheid die rond de 84% ligt en de zon die zich van de scherpe kant laat zien. Het gevolg is dat bijna alle poriën acuut open gaan staan en veelvuldig vocht naar buiten pompen. We kunnen nog niet zo goed een inschatting maken welke kleding we moeten dragen. Het is hier net zo als bij ons in Nederland herfst, maar daarbij heb ik een andere temperatuur in gedachte. Wanneer we weer in de bus stappen om verder te reizen is het even lekker om de airco te voelen, maar het is ook een bron om een verkoudheid op te wekken.
Wanneer we onze weg weer vervolgen krijgen we veel informatie van onze reisleider Ben over de Japanse rituelen van de geboorte tot het overlijden en alles wat er tussen in zit. Hij is getrouwd met een Japanse vrouw. Heeft twee dochters en is hier woonachtig. Dus veel praktijk verhalen.
Wat ons tijdens onze rit opviel is dat veel Japanners in van die vierkante autootjes rijden. De verklaring is dat het goedkoop is en makkelijk geparkeerd kan worden. Aan het parkeren zit nog een verhaal. Auto's mogen nooit op straat geparkeerd worden, maar in een parkeergarage. En thuis moet je op je eigen terrein een parkeer mogelijkheid hebben. Het gaat zelfs zover dat bij het aanvragen van een kenteken voor een auto, je dat moet kunnen bewijzen of een huurcontract moet kunnen tonen voor een parkeergelegenheid. Misschien ook iets voor Nederland?
Onze tweede stop is in het dorpje Okawachiyama. In dit dorpje hebben we de gelegenheid om in galerieën (porselein) rond te neuzen en onze
lunch te nuttigen bij een beekje. Bij het beekje is het even heerlijk vertoeven.
Ook stopppen we even bij huis ten Bosch. We hebben geen entreekaartjes, maar we kunnen bij de ingang nog wel een stukje doorlopen om een glimp op te vangen van de Hollandse taferelen. Huis ten Bosch is de naam van een themapark in Japan, waarin een replica van een Nederlands stadje met allerlei Nederlandse gebouwen is gemaakt. Madurodam maar dan in het groot. Een paar gebouwen die daar staan zijn o.a. de Domtoren, de Sneker watertoren, de grote kerk in Delft en het centraal station in Amsterdam. Door de Hollandse lucht en look krijgen weer even het thuis gevoel. We blijven hier niet lang, want we zijn niet naar Japan gegaan om te zien wat er allemaal in ons kikkerlandje aan bezienswaardigheden staat.
Onze laatste stop is bij een grote brug. Onder deze brug hangt nog een loopbrug. Hier heb je mooi uitzicht op berg en water. Op weg naar de bus lopen we nog even lang een vishandel. Terwijl we hier rond lopen komt er een verkopertje op Simon af en hij heeft een groot bord in zijn hand. Hij wijst naar Simon zijn t-shirt. Simon heeft een shirt aan met twee treinen er op. Dan wijst hij naar zijn bord waar ook een trein op staat. Hij trekt het shirt van Simon even recht om even goed te kunnen kijken of de plaatjes overeenkomsten hebben. Het manneke is zeer vrolijk en enthousiast en zegt al knikkend iets in het Japans waar geen touw aan vast te knopen is. Ik heb de grote en de kleine maar even op de foto gezet.
We hebben al een lange dag achter de rug en gaan nu richting hotel. Na het inchecken zijn we vol verwachting hoe onze kamer eruit zal zien. Deze kamer is groter. De douche is iets groter. De bedden zijn breder. Kortom we gaan er op vooruit. Als het zo door blijft gaan hebben we aan het eind van de reis de juiste kamer. Helaas blijft lengte en hoogte wat achter. Na aankomst hebben we nog even een korte stadswandeling gemaakt, sushi gehaald en deze hebben we op onze kamer lekker naar binnen gesmikkeld. Zo het is nu wel weer mooi geweest voor vandaag. Lekker koese en tot morgen.