Cairns

Vandaag een vliegdagje. Alles gaat volgens de juiste planning...........gelukkig........ Op de voucher staat namelijk een verkeerde vluchttijd. Volgens dit briefje vliegen we rond kwart voor zes ‘s avonds. Ook de medewerker van het appartementencomplex in Trinity beach, even buiten Cairns verwacht ons pas laat. Via een brief krijgen we instructies hoe we aan onze sleutel kunnen komen. Het receptiepersoneel is zondags namelijk al vroeg naar huis....das lekker. Gelukkig hebben we de dag voor vertrek de vluchttijd nogmaals gecheckt. We vliegen vroeg ipv laat..........we blijven deze reis alert......check check dubbel check. Tijdens de vlucht komen we weer in een andere tijdszone terecht.........pfff.........deze reis nog twee keer dit wisseltrucje......en dan is het klaar......geen ik.ben.de.tijd.kwijt.pret meer.
Ons onderkomen voor de komende drie dagen ziet er weer great uit. Laat de familie en vriendenclub maar weer komen.........en .....neem ook maar een gedeelte van Zuiderburen mee.........ruim......ruimer ......ruimste.....appartementje.
Volgende dag: deze week was gepland om onze reisfrequentie wat af te bouwen........of beter gezegd effe lekker niets doen. Nu gaat dat vandaag nog wel lukken, maar voor de rest van de week zijn er al weer aardig wat plannen gesmeed. Deze dag is gereserveerd voor het zonnen bij de pool......niets meer en niets minder. Nu laat de zon zich niet van de beste kant zien, en zo te zien wordt dat de rest van de dag ook niet anders. We schakelen over op plan B. Even boodschappen doen voor de komende paar dagen.......haha.........of dat zo leuk is. Voordat we richting grosery shop gaan, lopen we even bij de receptie langs. Wat nog op mijn to do lijst staat is skydiving. Nu had ik al via internet gezien dat dit in Cairns mogelijk is dus.......skydiveeeee. Mevrouw.ik.zit.achter.de.balie heeft voor morgen al even een boeking geregeld.......de enige mogelijkheid voor deze week........lucky me. Ondertussen is de lucht redelijk geklaard en hebben we toch nog even van ons lekker.bij.de.pool.zonnen dagje kunnen genieten
Volgende dag........jaaaaaa.........wat zal ik zeggen........ skydiven.........spannend. Het is vroeg op staan. Vijf uur gaat de wekker. Even rustig aan opstarten. Ik heb een niet al te lekker.slapen.nacht gehad. Spanning voor het schoolreisje zullen we maar zeggen. Het ik.bied.skydiving.aan.centre adverteert met de mogelijkheid om opgehaald te worden van je onderkomen. Nu ligt ons bed te ver van hun bed af.......dus dat wordt taxiën. Wat ik in Australië prettig vind is dat afspraak ook afspraak is .........de Ghan en onze Cathy zijn we al weer vergeten.....Mijn taxi is juist aan de vroege kant........super.....beter zo dan andersom......Meneer de taxichauffeur rijdt met een redelijke snelheid.....alsof er brand is....naar de afgesproken ophaalplek. Vanaf dit punt is het nog zeker twee uur bussen voordat we bij de eindbestemming zijn. Bij het instappen zit er al een mede springster in de bus. We raken aan de praat en zij vraagt mij of ik al scared ben.........nou nee...........tenminste nog niet........misschien wel als ik op het randje van het vliegtuig zit. De club is compleet....lets go.....Onderweg moeten er nog wat formulieren ingevuld worden........we hebben een bijdehandse buschauffeur.....die ons de volgende tip geeft.......mocht je als stel gaan springen vul dan bij contactpersoon in nood niet de ander zijn of haar naam in, want mocht er iets met het vliegtuig gebeuren dan hebben we daar niets aan......haha...sliiiiimmmm.......en dat is nog eens de burger moed in spreken......pff. De ochtend is gestart met bewolking en er komt ook nog wat vocht uit de lucht. Heb ik weer.......zie ik in de skydivefolder allemaal foto’s met strak blauwe luchten........mmmmmmm....we zullen zien wat er straks in de lucht hangt.......donkere wolken of ik. Als ik even een blik werp door de bus krijg ik het moedereend met haar kroost gevoel...of laat ik het anders zeggen.......ik ben de enige met een grijze haar uitgroei. Bij aankomst bij het skydivecenter in Mission beach hoor ik allemaal geluiden......hoe exciting iedereen het vindt......jaaa....waar heb ik dat eerder gehoord.......bij de bridge climb?......dat beloofd nog wat. Voor we gaan inchecken moeten ze nog even ons gewicht weten........mmmmmmm......ik weet dat in deze 6 weken het vetpercentage de vrije loop heeft gehad..........en ja...........dat wordt via weegschaal weer even keihard bevestigd. Nu heb ik zware gympen, een zware korte broek en een zwaar t shirt aan.....haha.........dus een kilootje minder...........thuis het eerste aandachtspuntje. Elf uur gaat mijn vlucht.....nog even tijd om naar het strand (de landingsplek) te gaan om mijn voorgangers in de lucht te spotten. Wanneer ik terug loop kom ik een in.dezelfde.groep.genoot tegen waar ik al eerder even mee heb staan praten. Ze is nerveus voor de jump en wil even een big hug van mij.........nou.......dat kan........als dat een geruststellende werking heeft......prima. Ik heb het idee dat in deze vakantie mijn moeder Theresa gehalte vrij hoog is.........haha. Het feest kan beginnen. Groep 4 is in de tuigjes gehesen en we hebben instructies gekregen. We moeten BANANA doen..........huh..........ohhhh een vogelnestje. Dit is de houding die we moeten aanmeten wanneer we uit het vliegtuig springen. Nu ziet mijn vogelnestje er iets minder soepel uit dan bij de rest........haha.....maar het is een nestje....laat de birds maar komen. Mijn buddy roept nadat hij weet dat ik uit Nederland kom.....he Dutchie lets go......Het is nog 20 minuten rijden naar de plain en nog 10 minuten vliegen voor we op de hoogte van 15000ft (4572 meter) zijn. Halverwege de vlucht vind ik het al hoog.......komt er nog zo’n helft bij........pfff. Wanneer het rolluik van het vliegtuigje open gaat en mijn voorgangers uitvliegen vraag ik mij even af of dit daadwerkelijk het gene is wat op mijn to do lijstje staat. Gelukkig is er niet veel tijd om langer na te denken.......tijdens de vrije val van 1 minuut, ploppen mijn oren in de niets horen stand en gaan we met een snelheid van 260 km per uur naar beneden......ohhhh wat is dit gaaaaaaffffffff.........daarna gaat de parachute open en is het genieten van het mooie uitzicht over de Great Barrier Reef en het rainforest......
In één woord..........geeeeweeeeelddddiiiiiiiggggg. Voordat ik er erg in heb wordt de landing al weer ingezet. Crew prepair for landing is altijd de melding in het vliegtuig........nu.........knees up......haha. Een prachtige landing.......Eén maal beneden moet ik even nadenken over wat ik nu eigenlijk gedaan heb.......of heb ik gedroomd. Ik kom mijn big hug-maatje weer tegen en het is weer hugtijd.......high five.....we did it......yeeeeh. Tijd voor een hapje en drankje. Bij een cafeetje zijn mijn voorgangers op de computer de foto’s en filmpjes van hun jump aan het bekijken en hebben daar de grootste lol om. Ik heb ook foto’s en een filmpje (leuk voor later als ik oud ben en voor de klein- achter- en achterachterkleinkinderen) maar laat me thuis verrassen. Bij het richting bus lopen kom ik mijn big hug maatje weer tegen en zie dat ze zich niet goed voelt..........het was voor haar een beetje te exiting denk ik. Terwijl we even babbelen gaat het al weer wat beter......even wat afleiding. Ze is al weer 30 en backpackster......hoezo al weer 30. Ik verklap mijn leeftijd........you are crazy..........nu kan ik redelijk tussen de regels door lezen.......en wat ze eigenlijk bedoelt te zeggen is......je bent gek dat je op die leeftijd nog gaat parachute springen.......Ach een beetje prettig gestoord kan toch geen kwaad? Simon heeft met wat boekjes en filmpjes een lekker relax dagje achter de rug en is in afwachting of ik weer eens uit de lucht kom vallen........haha.
De volgende dag: Vandaag verlaten we Trinity beach en gaan voor ons volgende onderkomen in de richting van Port Douglas. Voordat we daar naar toe gaan, gaan we eerst Europcar weer met onze komst verblijden. Voor de laatste paar dagen krijgen we nog een Klugerina 2.0 tot onze beschikking. Het verschil met vorige...........nog breder en 4wd. Een grote gezinsauto voor ons tweeën........haha. Op het afschrift van de creditcard heeft Europcar een bedrag geboekt die we niet thuis kunnen brengen. Hiervoor verwijst Meneer de baliemedewerker ons naar de klantenservice.......herkenbaar....Vanmiddag gaan we met de Skyrail. Een 7,5 kilometer lange kabelbaan over het nationaal park Barron Gorge. Wat een prachtige omgeving en wat groen allemaal. Heel anders dan in Alice Springs. Tijdens de rit is er de mogelijkheid om bij twee plateaus even uit te stappen voor een paar mooie look outs. Het eindstation is Kurunda. Een toeristisch dorpje waar je je prima een dagje kan vermaken. Als eerste gaan we even het station verkennen. We gaan namelijk met een toeristentrein terug. Voor Simon het hoogtepunt van de dag. Het is een leuk stationnetje met een tropische uitstraling. Het is tijd voor een kopje koffie/thee. De trein staat voor ons en we zien dat er twee soorten wagons zijn. Eén met houten banken en de andere met lekkere relax zitjes. Onze ticket is voor de houterige wagon.........mmmmmmm. We slenteren wat door het dorpje waar in alle winkeltjes Australië prularia worden verkocht. Voor souvenirs kun je hier je hart wel ophalen. In deze omgeving is ook een vlindertuin. Dit heeft mijn interesse. In deze tuin zijn allerlei Australische vlindersoorten te vinden. Er vliegen behoorlijk grote en kleurrijke exemplaren rond......echt prachtig. Simon is alweer richting station gewandeld terwijl ik nog even in de tropische tuin blijf hangen. Half vier vertrekt onze trein. Tijdens mijn verblijf in de vlindertuin heeft Simon de ticket voor harde banken omgewisseld voor de relax stoelen. Onder het genot van een hapje en drankje hebben we een prachtige terugreis door het rainforest. De tijd gaat snel en het is al vrij laat in de middag als we nog rond de veertig kilometer moeten rijden naar ons nieuwe onderkomen. De linksfocus moet weer op scherp. De weg naar Port Douglas gaat een stuk langs de kust en weer door de bergen.......en zijn weer zeer smal...........dat wordt weer effe zweten met de Klugerina 2.0. Thala Beach Resort.....ons laatste onderkomen.....ziet er zoals we gewend zijn weer goed uit. Ook hier zijn ze blij met onze komst en krijgen we een upgrade. Nu zijn we met deze upgrade niet erg blij. We krijgen de laatste hut op rij. Ik ga even uitleggen hoe dit resort eruit ziet. Het zijn hutjes op palen die geplaatst zijn op een vrij steile beboste helling. Tussen ons hutje en de receptie/eetzaal zit een behoorlijke afstand. De hellingsgraad is hier zodanig dat wanneer we richting ontbijt/receptie gaan onze kuitspieren behoorlijk aangespannen moeten worden.......ik vind dit niet een upgrade.......eerder een downgrade.........pffff. Bij deze temperatuur is het een pittig tochtje. Zou onze niet upgradekamer wat dichterbij het ontbijt/receptie hebben gestaan......we zullen het nooit weten.
De volgende dag: Simon gaat duiken in het Great Barrier Reef. Wat ik vanuit de lucht heb gezien gaat hij onder water bekijken. Hij gaat vroeg van honk en wordt gebracht naar zijn onderduikadresje..........veel plezier. Ik heb een auto tot mijn beschikking en ga ook even de hort op. Er staat nog één uitje op mijn verlanglijstje......Mossman Gorge......een prachtige plek. Er is een mogelijkheid om een stevige wandeling te maken. Nu ben ik daar wat schoeisel en water betreft niet op voorbereid dus geniet ik maar van het mooie uitzicht binnen mijn bereik. Het is hier echt prachtig. Op de terugreis ga ik nog even een grosery store bezoeken.......handig he zo’n boodschappen auto. Terug in de hut tijd om even lekker op het balkon te zitten om onder het genot van een lekker colaatje en een muziekje verder te gaan met mijn vakantieverhaal......wachtende tot Simon weer boven water is. Simon heeft een leuke dag gehad, maar met zijn duikervaringen merkt hij dat ook hier de kwaliteit van het koraal achteruit gaat..........jammer........Tijdens het duikritje komt er een tawny nurse shark op 5 meter afstand langs zwemmen..........bijzonder.....deze had hij nog niet eerder gezien. Gelukkig heeft deze shark geen mensenvlees op de menukaart staan.....de shark is banger voor hem dan andersom.
Wanneer we even lekker in onze hut nagenieten van onze dag, zie ik een onuitgenodigde gast zitten. Het lijkt wel familie van de tor maar qua omvang een stuk groter.........en.......hij kan vliegen......brrrrr. Hoe komt die gast hier????? Als Simon een poging doet om het beest de deur te wijzen.....vliegt ie weg.......en is niet meer te vinden. Nu is het bijna bedtijd..............mmmmmm.....en als we deze ongewenste gast niet vinden.....denk ik dat dit mijn nachtrust niet gaat bevorderen. Nu hebben we de koffers open staan. Misschien heeft hij/zij zich wel lekker genesteld tussen mijn lingeriesetje.......haha......en gaat hij/zij mee richting Holland......hebben we een probleem bij de douane.....we mogen geen inheemse dieren over de gens smokkelen............dit is mijn grote dosis fantasie wat in werking is.......welterusten
De volgende dag: Het was een wat onrustig nachtje.......heb bijna als een mummie in bed gelegen.......haha. Onze laatste Australië dagje gaan we doorbrengen bij de beach. Een mooie afsluiter van onze vakantie. Na het ontbijt wil Simon nog even richting de receptie. Het onbekende cc bedrag zit hem toch niet lekker........misschien fraude........ja dat krijg je als je zo lang op die afdeling hebt gewerkt........haha...........het is gelukkig geen frauduleus bedrag.......het zijn administratie kosten.........ik heb een bekeuring aan mijn broek............mmmmmm. Op de Great Oceaan Road waar je 60 mag rijden reed ik 67...........toerist! Nu hebben we deze vakantie al heel wat grenzen verlegt........daar hoort deze ook bij......haha. Europcar brengt administratiekosten in rekening en de bekeuring wordt naar het huisadres gestuurd. De boetes blijken volgens internet nog al aan de prijzige kant te zijn......Ik ben benieuwd........eerst maar afwachten of de Australische postduif de Wetering kan vinden. Na een dagje zonnen is er een einde gekomen aan onze heerlijke Australië vakantie.
Volgende dag: We hebben we weer een lange vliegreis voor de boeg. Na het ontbijt gaan we richting Cairns. We leveren Klugerina 2.0 weer af bij de airport en rond kwart over drie brengt Chaty ons via Hongkong (vliegtijd 8/9 uur) met een tussenstop van 4 uur weer richting eindbestemming Amsterdam (vliegtijd 12 uur).
Na zes weken rondreizen zal het thuis wel weer even wennen zijn. Van groot naar klein land...van links weer rechts rijden.....richtingaanwijzer rechts ruitenwisser links en in onze auto zit het weer andersom.....van grote auto naar een iets kleinere auto...... van alleen op de weg naar druk verkeer....van smalle highway naar brede highway...van dollar naar euro......van voorjaar naar herfst.....van zomer naar wintertijd.....van vele onderkomens naar één onderkomen....van relaxte tijd naar harde werkelijkheid.......maar het gaat ons ongetwijfeld weer lukken.
We hebben een super mooie tijd gehad in het prachtige Australië. Bedankt voor jullie gastvrijheid.......en.......Bye bye.