Rondreis Ethiopie

Dag 9

Het is niet te geloven maar waar. Vanochtend om kwart voor vijf ging onze mobiele haan weer af.......pffff. Even een ontbijtje scoren en om zes uur weer vertrekken. Het heeft gisteravond behoorlijk geregend en geonweerd. Dat wordt weer glibberen op de onverharde wegen.
Op dit moment is het hier wel de omgekeerde wereld. Binnen geen water en buiten te veel water.......ja wat doe je er aan.
Het is even behelpen. Ik moest gisteren al lachen om de wc. Dit is nog een wc waar je bij het door spoelen een spoelknop omhoog moet halen. Ik had de hele spoelknop al in de handen, maar er zat nog wel een draadje aan. De wc spoelde niet door. Nu blijkt dat die knop geen nut meer heeft, maar dat je alleen aan het draadje moet trekken. Nu heb ik vandaag ook het draadje gemold........haha......we kunnen geen wc meer doortrekken.....dat kon ook al niet want er is geen water.......pff.........en we gaan weer verder.
Vandaag is het Mursi dorp gepland voor de bezichtiging. Om daar te komen gaan we door het Mago nationaal park. We zullen hier helaas geen dieren zien in dit gebied omdat het hier vrij dicht beplant is en ze daarom moeilijk te spotten zijn. De reistijd naar het dorp is een uur of twee. We vroegen ons weer af waarom weer zo vroeg. Het was niet warm. Geen vol programma. Nu blijkt dat de mursi volk wel van een borrel houdt. Wanneer we vroeg bij hun zijn, zijn ze nog fris en fruitig en minder agressief. Eén van onze matties vroeg zich af of ze s'ochtends dan geen champagne ontbijt nuttigen........haha.......slim. Het volk is bijzonder om te zien door hun ronde kleischotels in lippen en oren. Wanneer meisjes de leeftijd van twintig jaar bereiken wordt er begonnen met het uitrekken van de onderlip, door een insnijding te maken van enkele centimeters tussen haar onderlip en mond. De lip wordt in de loop der jaren steeds verder opgerekt. Hier heb ik wel even een paar bir briefjes uitgegeven voor de kiekjes. Ik had bewust een paar briefjes in mijn tas gedaan omdat je anders maar door blijft knippen. De foto met vier mursi's er op vond ik nog als laatste kunnen. Na het knipoen ontdekte ik dat ik te weinig briefjes van 5 bir had.........toch maar effe lenen bij de buren en niet meer foto's maken.............lastig hier. Iedereen is hier even bijzonder.
De lunch nuttigen we weer even in ons hotel. Na de lunch gaan we meteen door naar de Ari stam. Een vriendelijk volkje waar je ongelimiteerd mag fotograferen zonder er voor te betalen..........dat kan hier dus ook nog. Het is al veel relaxter bij binnenkomst van het dorp......gaat helemaal goed komen. Er wordt door de guide het één en ander uitgelegd over bepaalde gebruiken. Ik krijg er helaas niets van mee. Een groepje kleine kindertjes om me heen wil aandacht. Eén van hen begint aan mijn haar te voelen. Ik ga even een beetje krom staan want blijkbaar wil ze het hele haar even voelen. Ze begint vlechtjes in mijn haar te maken. O was dat de bedoeling. Het is hier blijkbaar voor vrouwen/meisjes de gewoonte om strakke vlechten in het haar te hebben en dat krijgen de kinderen al jong mee. Voor ik het weet hangen er al een stuk of vijf kindertjes in mijn haar om er nog meer vlechtjes in te maken. De ene trekt nog wat harder dan de ander..........hou geen haar meer over. Al hoe klein ze zijn het is voor hun peanuts. Ze staan zelfs ruzie te maken wie wel en wie niet aan mijn haar mag zitten........moet niet mooier worden. Dan beginnen er ook nog wat oudere kinderen zich mee te bemoeien......pffff. Een man met een fijn stokje in de hand drijft het groepje kinderen uit elkaar. Kan ik toch nog ............met mijn.......volgens mij.....niet goed uitziende kapsel de guide nog even verder volgen. Volgens mij krijgen alle andere matties ook niet veel meer mee. De kinderen hier stelen toch de show. Tijdens het lopen door het dorp......met mijn mooie kapsel......had iedere mattie wel één of twee kinderen aan zich klampen. Bij mij liepen twee kleine meisjes mee. Het waren zusjes van elkaar. Ze waren nog net niet aan mij vast geplakt. Wanneer zusje één even bij me weg moest hield zusje twee angstvallig de andere hand ook vast, zodat er geen enkel ander kindje de mogelijkheid had om mijn hand vast te houden.......slimme meid. Simon was in beslag genomen door een vier jarig meisje. Zij droeg een kindje bij haar van schat ik een anderhalf jaar. Deze twee weken ook niet van zijn zijde. Mijn twee ladies wisten niet hoe ze mij nog meer moesten versieren. Van bloemen tot slierten met blaadjes. Volgens Simon was een vol gestopte kerstboom er nog niets bij. De kids hadden plezier........wat is nog leuker. Bij het afscheid keken jut en jul wel wat zielig. Nou had ik die blik al een paar dagen eerder in iemands ogen gezien, maar helaas aan al het leuke komt een end.
We gaan weer richting hotel. Er is nog een mogelijkheid om een museum te bezichtigen, maar voor ons is het wel even welletjes. De rest van de tijd nog effe relaxen en dan zien we morgen wel weer verder.