Japan

Dag 15

Vandaag staat op het programma een vrije dag. Nu is er wel een programma voor wie dat wil. Maar dat willen wij niet. Haha
We starten de dag even op ons eigen tempo. Ontbijtje, douchje, kortom lekker relaxt. We duiken even in de Capitool reisgids om ons eigen programma samen te stellen. Het wordt het Giondistrict, of zoals ze het ook wel noemen de zogenaamde "theepotwijk".
Gion is de bekendste geisha wijk van Kyoto, waar Japanse mannen zich in het gezelschap van professionele geisha's vermaken in particuliere logementen en theehuizen.
Bij de balie scoren we even een Japanse strippenkaart. Met dit kaartje kunnen we de hele dag door Kyoto bussen. Hoe het bussen hier werkt is nog even een dingetje. Door het vragen aan locals worden we wijs en arriveren we bij de plek waar we willen zijn. Het is nog rustig op dit tijdstip. Alle ruimte om foto's te maken. Heerlijk zo'n dagje dat de tijd niet je dagindeling bepaald. De buitentemperatuur is vandaag zodanig dat we voldoende moeten drinken en op tijd even moeten breaken.
We slenteren door de wijk en komen bij het Otani mausoleum terecht.
Binnen het mausoleum is een dienst gaande. Alle schoenen staan buiten en we horen een wat monotoon geluid van een hoger geplaatste heer.
Wanneer we binnen het plein een plateau hoger gaan zien we een mooie ingang. Waar deze naar toe leidt is voor ons even niet duidelijk, maar het lijkt wel naar een afgesloten begraafplaats. We nemen daar even plaats op een bankje. Tijdens ons relax momentje begint er een ceremonie voor deze ingang. Bijzonder om te zien.
Ook rond deze plek is een groot kerkhof en hier komen we in gesprek met een man die hier ook in de buurt is. Als we hem goed hebben verstaan is hier het familiegraf van zijn vrouw. We nemen aan dat hij bezig is geweest om dat schoon te maken aan de plastic emmer te zien die hij bij zich heeft. Volgens hem zijn hier tree zero zero zero zero graven. 30000 dus. Indrukwekkend hoor........
We slenteren verder en we horen al steeds muziek uit een bepaalde richting komen en zijn op zoek naar waar dat vandaan komt. Het
is een repetitie voor een festival, en we mogen er helaas niet bij aanwezig zijn. Misschien wel even een tip van ons, er mag nog wel even stevig geoefend worden.
In het zelfde straatje is een kimonoverhuurbedrijfje. Er zijn al wat dames aangekleed als wij daar even een kijkje nemen. Hoe zou mij zo'n kimono staan? Even kijken of ik één mag passen. Voor een dagje geisha zijn ben je zo, als je het echt leuk wilt doen, 150 euro lichter. Een dagje mooi zijn kost een paar centen maar dan heb je ook wat. Simon gooit even zijn charmes in de strijd, maar helaas. Ook al voor eventjes een kimono passen ben ik hetzelfde bedrag kwijt. Dat is nou weer jammer. Gister zagen we voor het eerst een geisha, en ik dacht een bijzondere foto in mijn bezit te hebben, maar nu heb ik ze voor het uitzoeken. We gaan weer verder het straatje door, tot we uit een zijstraat ook twee geisha's zien komen. De geisha's die ik van de plaatjes van Japan herken. Die met de witte geschilderde gezichten. Prachtig..... Mijn primeur, maar volgens mij van meerdere mensen. Ook al zijn het niet echte geisha's het ziet er mooi uit. Toch benijd ik hun niet. Lopen op die houten slippers met die ronde voorkanten valt niet mee zo te zien.
Het is een leuk dorp. We hebben het gevoel dat we bijna aan het einde zijn. Dat was even een foute inschatting, het was nog maar het begin. We lopen de hoek om en staan meteen in een wat drukker winkelstraatje en zie hier.............. nog meer geisha's (zonder wit gezicht).......het verhuurbedrijf doet volgens mij hier goede zaken. We gaan even op een stoepje zitten met een kleine versnapering voor onze maag. Uit mijn linker ooghoek zie ik een prachtig stelletje lopen. Zij in een prachtige gekleurde kimono en een wit geschilderd gezicht en hij in een zwarte kimono. Die wil ik....... Ik loop in een snelle pas voor hun uit om ze op de foto te zetten, maar ze keren om. Das nou weer jammer. Hebben ze mij en de camera soms gezien? Simon houdt ze even staande en vraagt of ik een foto mag nemen. Al lachend en knikkend geven ze toestemming, maaaarrrr.............. Voor wat hoort wat. Ik moet met haar mobiel ook van hun even een foto maken. Nou met alle plezier. Het winkelstraatje loopt wat glooiend omhoog en aan het eind is er een mooie tempel. Hoe dichter bij de tempel hoe drukker het wordt. En echt heeeeeel veel drukker. Wanneer de tempel op de gevoelige plaat staat en wij weer heel veel mensjes hebben bekeken, gaan wij weer richting de bus.
Op de terugweg stappen we nog even uit bij het treinstation. Simon wil me daar een paar dingen laten zien. Het station is 11 etages hoog en je hebt er op de top een prachtig uitzicht over de stad. We scoren hier nog even een diner en wachten tot het wat schemerig wordt. De traptreden binnen het gebouw laten doormiddel van led lichtjes allemaal kleuren en bewegende figuren zien. Wat een prachtig gezicht. Mooi station hier hoor, en wat een drukte....
Onze dag zit er weer op en bussen weer richting hotel.

Was weer een leuk dagje.


Doei